W Tonota na wschodzie Botswany od 2007 roku działa założona i prowadzona przez werbistów Szkoła Podstawowa im. św. Arnolda Janssena. Od ubiegłego roku jej dyrektorem jest o. Tomasz Trojan SVD, pracujący w Botswanie od ponad 20 lat.
Szkoła jest katolicka, jednak uczy się w niej i pracuje niewielu katolików. Wśród personelu tylko dziewięć osób to katolicy. Na 200 uczniów w roku szkolnym 2021, zaledwie 30 to uczniowie katoliccy.
11 listopada Stolica Apostolska poinformowała, że decyzją papieża Franciszka o. Timothy Norton SVD został mianowany biskupem pomocniczym Archidiecezji Brisbane w Australii.
Pochodzący z Australii o. Norton pracuje obecnie we Włoszech. Na początku przyszłego roku dołączy do biskupa pomocniczego Kena Howella, wspierając arcybiskupa Marka Coleridge'a w służbie katolikom Archidiecezji Brisbane.
Na początku listopada 2021 roku minął rok odkąd werbiści rozpoczęli pracę w Mandritsara w diecezji Port-Bergé na północy Madagaskaru. Jednym z dwóch misjonarzy tam pracujących jest o. Zdzisław Grad SVD.
- Pierwszy rok naszej obecności to głównie próba organizacji stacji misyjnej, która ma być nową Parafią Matki Bożej Różańcowej - pisze z Madagaskaru o. Zdzisław. - Ta nowa parafia ma służyć jako baza wypadowa w ewangelizacji trudnego i rozległego buszu na północy kraju.
Na początku lipca 2021 roku wyruszył z Pieniężna do Togo kolejny kontener z darami dla misyjnych parafii, ośrodków zdrowia, przychodni i szkół. Do Kpalime w południowo-zachodnim Togo dotarł 1 sierpnia.
- Wszystkie nasze magazyny zostały wypełnione do ostatniego miejsca - pisze z Togo o. Marian Schwark SVD. - Po dwóch tygodniach pozostał tylko pusty kontener.
W wierzeniach mieszkańców Meksyku w Święto Zmarłych dusze ludzi umarłych powracają do swoich domów, do świata żywych, aby ponownie przebywać ze swoją rodziną i nasycić się esencją pokarmu umieszczonego w domowym ołtarzyku. W ten dzień śmierć nie jest postrzegana jako nieobecność, lecz jako żywa obecność zmarłych pośród swoich bliskich. Dlatego w zbiorowej wyobraźni coroczne obchody wokół zmarłych stanowią nie tylko uprzywilejowany moment spotkań rdzennych grup z ich przodkami, ale także ludzi między sobą.
Z powodu pandemii nie miałem jeszcze okazji dobrze poznać moich nowych parafian. Znam tylko pojedyncze osoby, które przychodzą na Msze św. Na szczęście współpracują z nami siostry z założonego w Hiszpanii Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia od św. Anny. Wykonują niesamowitą pracę duszpasterską i socjalną. Dzięki nim mam punkt zaczepienia do rozpoczęcia pracy w parafii.
W tej chwili, z powodu panujących restrykcji, odprawiamy Msze św. niedzielne oraz dwie Msze św. w tygodniu. Gdy mamy paliwo do naszej Lady Niva, możemy od czasu do czasu odwiedzić wspólnoty poza miastem.
Już w pierwszych dwóch latach po przybyciu do Papui Nowej Gwinei udało się werbistom otworzyć pierwsze szkoły dla dzieci. Trzy lata później dołączyły do nich Siostry Służebnice Ducha Świętego (SSpS). Nowogwinejczycy, widząc poświęcenie i gorliwość misjonarek i misjonarzy, bardzo się dziwili i nie mogli końca zrozumieć głębi idei misyjnej. Zadawali spytania: dlaczego ci głosiciele Chrystusa tutaj przyjechali? W jaki sposób chcieli się tutaj wzbogacić? Dlaczego zachowywali się inaczej niż biali kolonizatorzy?
Kilkanaście tygodni temu werbiści z brazylijskiej Amazonii rozpoczęli posługę duszpasterską w Parafii św. Raimundo Nonato w Curuá, w stanie Pará. Pracę w parafii rozpoczęło 3 misjonarzy: o. Yosef Mapang Pukan SVD z Indonezji, o. Aparecido Luiz de Souza SVD z Brazylii oraz br. George Kindo SVD z Indii.
Do parafii należą 54 wspólnoty, z czego zaledwie 9 leży na terenie lub w bliskiej odległości od miasta. Do reszty trzeba dostawać się samochodem lub łodzią.
