Chrześcijaństwo w Tajlandii, gdzie dominuje buddyzm therawada (93% populacji), skupia zaledwie około 1% mieszkańców. Jego początki sięgają XVI wieku, gdy misjonarze portugalscy wprowadzili katolicyzm.
Dziś teologia tajlandzka podejmuje wyzwania tłumaczenia pojęć teologicznych, takich jak łaska czy zbawienie, jak również promuje wartości wspólne dla buddyzmu i chrześcijaństwa, m.in. współczucie i harmonia, wzbogacając dialog religijny.
O heroicznym zaangażowaniu wielu świadków wiary na obszarze Amazonii, a nierzadko o ich tragicznych losach stało się głośno głównie za przyczyną inicjatywy papieża Franciszka. Zwołany przez niego w Rzymie Nadzwyczajny Synod poświęcony Amazonii oraz adhortacja Querida Amazonia (QA) nagłośniły problem wielorakich szykan, prześladowań oraz męczeńskich śmierci w Amazonii.
Bangladesz jest państwem położonym w Azji Południowej. W państwie tym dochodzi do napięć na tle religijnym, czego efektem są prześladowania, których doświadczają mniejszości chrześcijańskie i hinduskie. Open Doors podaje, że w 2024 roku Bangladesz zajmuje 26. miejsce na mapie prześladowań chrześcijan. Od 2011 roku napięcia te uwidoczniły się w sposób jaskrawy po uchwaleniu 15. poprawki do konstytucji.
Przedkolonialne Kongo stanowi ciekawy przypadek afrykańskiego państwa, którego władca wkrótce po nawiązaniu pierwszych relacji z Portugalczykami w 1483 roku przyjął dobrowolnie chrzest w 1491 roku, przybierając chrześcijańskie imię João. Od tego momentu władcy kongijscy, jak też członkowie elity politycznej uważali się za chrześcijan – tak też byli postrzegani przez Europejczyków.
Rok 2025 jest naznaczony nie tylko 150. rocznicą założenia Zgromadzenia Słowa Bożego (werbistów), ale także dziewięćdziesiątą rocznicą powstania czasopisma sinologicznego Monumenta Serica oraz Instytutu Monumenta Serica. Jest to z pewnością dobra okazja, aby spojrzeć na naszą przeszłość i teraźniejszość. Podczas ożywienia czasopisma redaktorem i wszystkimi współredaktorami byli wyłącznie misjonarze werbiści.
Szeroko pojmowana problematyka rodziny zawsze była w Kościele uważana za sprawę bardzo ważną, nad którą w każdym czasie należy się pochylać. Dlatego autor, na podstawie dwóch adhortacji apostolskich Jana Pawła II, Ecclesia in Asia i Ecclesia in Oceania, podejmuje zagadnienie, czym jest rodzina, jakie stoją przed nią zadania, wyzwania i trudności, a także, co może w tych regionach świata zagrażać istnieniu i rozwojowi rodziny w ujęciu i rozumieniu Magisterium Kościoła.
Ojciec święty Franciszek wielokrotnie w swoich wypowiedziach używa słowa „misjonarz”. W adhortacji apostolskiej Evangelii gaudium znajdujemy rozdział zatytułowany „Wszyscy jesteśmy uczniami misjonarzami”. Ojciec święty stwierdza w nim, że dzięki łasce chrztu świętego każdy człowiek staje się misjonarzem (EG, nr 120). Takie ujęcie jest niezwykle szerokie, ponieważ wskazuje, że w zasadzie w Kościele nie ma „nie-misjonarzy”. Franciszek zwraca uwagę, że ewangelizacji nie dokonują tylko „kwalifikowani pracownicy”, lecz jest ona zadaniem każdego, kto tworzy Mistyczne Ciało Chrystusa.
Koncepcja zakładania i prowadzenia seminariów duchownych w Kościele katolickim nie jest zasadniczo znana ani ściśle określona aż do Soboru Trydenckiego (1545-1563). Dopiero dekrety o reformie Soboru Trydenckiego powołują taką instytucję do istnienia wraz z określonymi prawami. Sobór Watykański II przypomniał, że cały system przygotowania prowadzony w Wyższych Seminariach ma być ukierunkowany przede wszystkim na pasterski cel. Jednakże wiele seminariów duchownych ma swój specyficzny charakter, który oprócz celów podstawowych zakłada te związane z jego specyfiką.
Misje na wschodnich obszarach współczesnego Ekwadoru rozpoczęły się w pierwszej połowie XVI wieku. W 1545 roku założono miasto Quito, a kilka lat później została utworzona diecezja. To wówczas miały miejsce pierwsze próby ewangelizacji obszarów Amazonii. W gubernatorstwach Quijos, Huamboya czy Macas, ustanowionych w 1551 roku, rozpoczęli swoją posługę misyjną dominikanie. Z kolei franciszkanie pracę misyjną podjęli w roku 1632. Oprócz dominikanów i franciszkanów w ewangelizacji wschodnich obszarów ekwadorskiej Amazonii brali również udział mercedariusze, a później augustianie i salezjanie.
Misyjna działalność Kościoła rozciągająca się aż po krańce świata, by była w należyty sposób prowadzona wymaga odpowiedniej koordynacji i organizacji. Nieocenioną rolę w tymże dziele spełnia Dykasteria Ewangelizacji Narodów, która mimo upływu lat oraz wzrostu misyjnej świadomości wśród Ludu Bożego, nadal ma bardzo dużo zadań do realizacji.
Tym bardziej warto pochylić się nie tylko nad kwestią jej powstania, ale i struktur, jakie stanowi, czy jak funkcjonuje, ponieważ dnia 19 marca tegoż roku, papież Franciszek konstytucją apostolską Praedicate Evangelium dokonuje reformy Kurii Rzymskiej, pierwszej tak gruntownej od czasu pontyfikatu papieża Jana Pawła II.
